สับปะรด ภาคอื่นๆ เรียก นัดนัด เนื่องจากอิทธิพลของชนเผ่าพื้นเมืองในบราซิล

ประวัติสับปะรดสากล
สับปะรดเป็นพืชที่มีถิ่นกำเนิดทางแถบอเมริกาใต้ ประเทศที่ปลูกสับปะรดมากที่สุดในโลกคือสหรัฐอเมริกา ที่รัฐฮาวาย ในอดีตชาวพื้นเมือง Tupi แถบประเทศบราซิลเรียกผลไม้ชนิดนี้ว่า Nanas ที่แปลว่า ผลไม้อันเยี่ยมยอด (Excellent fruit) ชาวโปรตุเกสจึงเรียกชื่อผลไม้ชนิดนี้ว่า “อนานัส” (Ananas) ตามชนพื้นเมือง ภาษาอังกฤษเรียก สัปปะรดว่า Pineapple เนื่องจากผลของสัปปะรดมีลักษณะคล้ายกับลูกของต้นสนที่เรียกว่า Pine coneก็เลยเรียกสัปปะรดว่า Pineapple คาดว่าชาวโปรตุเกสเป็นผู้เผยแพร่ต้นสับปะรดให้ชาวเอเชีย ก่อนหน้านั้นคริสโตเฟอร์ โคลัมบัส นักเดินเรือชาวอิตาเลียน ก็ค้นพบสับปะรดบนเกาะกวาเดอลูปในช่วงการเดินเรือรอบโลกเมือปี ค.ศ. 1492 หลังจากที่เขาลองลิ้มชิมรสผลสับปะรดป่าจากชาวพื้นเมืองแล้ว เขาได้นำพันธุ์กลับไปปลูกในยุโรปด้วย ซึ่งชาวพื้นเมืองฝนสมัยนั้นรู้จักคัดพันธุ์สับปะรดดีๆ ไว้ทำไวน์และกินผลสดกันแล้ว ในตอนต้นปี ค.ศ. 1500 มีการนำสับปะรดไปเผยแพร่เป็นครั้งแรก ในพระราชวังด้วยเหตุนี้จึงถือว่าสับปะรดเป็นผลไม้สำหรับกษัตริย์เท่านั้น ในปี ค.ศ. 1555 จังเดอ เลอรี่ ได้นำสับปะรดเข้าไปในอังกฤษ จนสิ้นคริสต์ศตวรรษที่ 16 ปรากฏว่ามีการปลูกสับปะรดในพระราชวังแวร์ซายส์ โดยปลูกกันในโรงเรือนปรับอุณหภูมิอย่างดี เพื่อถวายแด่พระเจ้าแผ่นดินฝรั่งเศสในสมัยนั้น ในปี ค.ศ. 1693 มีชาวยุโรปได้นำบรอมีเลียดจากป่าไปปลูกเป็นไม้ประดับบ้าน โดยชาร์ลส์ พลูแมร์ นักสำรวจป่าชาวฝรั่งเศส เป็นบุคคลแรกที่ให้คำอธิบายลักษณะของพืชสกุลบรอมีเลียดและคาราตาสไว้ในหนังสือเรื่อง พันธุ์ไม้ของอเมริกา เขาเป็นผู้ตั้งชื่อวงศ์ตามเพื่อน คือนายแพทย์ชาวสวีเดน ชื่อโอลาฟ โอเล บรอเมล (พืชสกุลนี้ได้แก่สับปะรด) จากหนังสือ 1421 ปีที่จีนค้นพบโลก ได้กล่าวไว้ว่า ชาวจีนที่ค้นพบโลกใหม่ (ทวีปอเมริกา) ก่อนชาวยุโรปนั้น เป็นผู้นำสับปะรด เข้าสู่ฟิลิปปินส์ก่อนชาวสเปน


ภาพสับปะรดจากจดหมายเหตุ เดอลาลูแบร์ ฉบับภาษาอังกฤษ

ประวัติสับปะรดในสยาม
สับปะรดเข้ามาในเมืองสยามเมื่อใดไม่ทราบ แน่ชัดแต่แน่นอนว่า มีปรากฏในขดหมายเหตุเดอ ลาลูแบร์ ราชทูตชาวฝรั่งเศสในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ส่วนที่มาของชื่อสับปะรดนั้น หากดูแล้วจะพบว่าภาคต่างๆ เรียกมีคำว่านัด ทั้ง

ภาคกลาง เรียกว่า "สับปะรด"
ภาคอีสาน เรียกว่า "บักนัด"
ภาคเหนือ เรียกว่า "มะนัด, มะขะนัด, บ่อนัด"
ภาคใต้ เรียกว่า "ย่านัด, ย่านนัด, ขนุนทอง"
ภาคตะวันออก เรียกว่า “สำมะร่ด”
ภาคตะวันตก เรียกว่า “เนะซะ” (กะเหรี่ยงที่จังหวัดตากเรียกกัน)

คาดว่า นัด นี่คงมาจากคำว่า Nanas ที่ตกทอดมาหลายต่อหลายภาษาจากภาษาพื้นเมืองของชาว Tupi ในบราซิล สู่โปรตุเกส Ananas (อนานัส) สู่ ยุโรป กว่าจะมาถึงเอเชีย ถึงสยาม เหลือแค่นัดนัด แล้ว ทำให้คำเรียกสับปะรดของแต่ละท้องถิ่นมักจะมีคำว่า นัด ติดมาด้วย (อิทธิพลสืบเนืองมาจากชนเผ่าพื้นเมืองในบราซิลเหลือแค่ ... นัด เสียแล้ว) ส่วนที่มาของคำว่าสับปะรดก็มีการสันนิษฐานจากหลายที่มาเช่น มาจากภาษาพื้นเมืองของรัฐโอริสสาในอินเดีย ที่เรียกสับปะรดว่า สาปุริ อีกที่มาคาดว่ามาจากคำว่า สรรพรส เพราะเมื่อก่อน ...นัด พอทานแล้วมีรสชาติหวานๆ เปรี้ยวๆ มีหลายรสชาติในลุกเดียว ต่อมา ... นัด เลยเรียกว่า สรรพรส และเพี้ยนกลายเป็นสับปะรดในที่สุด


ประโยชน์ของสับปะรด
การรับประทานสับปะรดเป็นประจำ จะช่วยป้องกันโรค ไตอักเสบ ความดันโลหิตสูง หลอดลมอักเสบ ช่วยให้ระบบภูมิคุ้มกันแข็งแรง ช่วยในการย่อยอาหาร ช่วยให้เลือดลมไหลเวียนดี ป้องกันความเสี่ยงจากโรคมะเร็ง ช่วยป้องกันโรคต่างๆ ช่วยให้เหงือกแข็งแรง ช่วยยับยั้งการอักเสบ


ขอขอบพระคุณรูปภาพและข้อมูลจาก
หนังสือ 1421 ปีที่จันค้นพบโลก
http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2011/03/K10293201/K10293201.html
en.wikipedia.org
th.wikipedia.org
herbal.muasua.com
www.oocities.org
www.paiboonrayong.com
www.reurnthai.com
www.vcharkarn.com


ภาพไร่สับปะรด