บ๊วยผลไม้ที่โหล่

ดอกบ๊วย

ประวัติบ๊วยในไทย
คำว่าบ๊วยเป็นคำภาษาจีนแต้จิ๋ว บ๊วยมีถิ่นกำเนิดในเขตร้อนชื้นของประเทศจีน ส่วนการนำมาปลูกในประเทศไทยไม่ปรากฏแน่ชัดว่านำเข้ามาปลูกเมื่อใด สันนิษฐานว่า อาจแพร่เข้าทางภาคเหนือของประเทศที่มีเขตติดต่อกับพม่าและจีน โดยมีการปลูกกันมานานกว่า 50 ปีมาแล้วในเขตอำเภอแม่จัน แม่สายและเชียงแสน จังหวัดเชียงราย ซึ่งเรียกกันทั่วไปว่า บ๊วยเชียงราย แต่ผลผลิตมีคุณภาพต่ำคือ ผลเล็กและเมล็ดใหญ่ ต่อมาในปี พ . ศ . 2514 โครงการหลวงได้นำบ๊วยพันธุ์ดีจากประเทศไต้หวันมาปลูกทดสอบ จนสำเร็จและได้ส่งเสริมให้เกษตรกรปลูกอย่างแพร่หลาย ส่วนคำว่าบ๊วย (梅) ที่หมายถึงที่โหล่ เป็นคำมาจากภาษาจีน แต้จิ๊ว หรือ ฮกเกี๊ยน ภาษาจีนกลางหรือแมนดารินออกเสียงว่า เหว่ย แปลว่าหลังสุด หาง(สัตว์) หางแถว ข้างหลัง ที่สุดท้าย

ประโยชน์
บ๊วยจัดเป็นผลไม้ที่มีสรรพคุณหลายอย่าง และเป็นที่รู้จักกันดีในการนำเอาผลไปใช้ประโยชน์ เช่น การนำไปทำเป็นน้ำบ๊วย ช่วยบรรเทาอาการกระหายน้ำ ป้องกันการอ่อนเพลียเนื่องจากการเสียเหงื่อได้ นำไปแปรรูปเป็นบ๊วยแช่อิ่ม, บ๊วยดอง, บ๊วยเค็ม หรือใช้ทำอาหารเช่น น้ำจิ้มบ๊วย, ซอสบ๊วย, ปลานึ่งบ๊วย เป็นต้น


ผลบ๊วย

จาก
guru.google.co.th
kanchanapisek.or.th
misterfruitthailand.com
wikipedia.org